۱۳۹۰ مرداد ۱, شنبه

پرنس



این همان پا است.
 ساق، پوست، قوزک، همان که در کارتن سیندرلا کفش بلوری پوشیده بود.
امشب به نیمه نمیرسد.
 با موشها و خرگوشها گوشه اتاق هویج می خورم

۴ نظر:

امین منصوری گفت...

فعالیت مجددت تبریک

قلندر گفت...

این طپش هیجان آمیز و مسرور یافتن آشنا برای همه آرزوست...
قلمتان پر نور...خوشحالم که بازگشتید
یا حق

ناشناس گفت...

کدوم پا؟
همون پایی که رو مین رفت؟
کدوم مین؟
همون مینی که تو خاکه؟
کدوم خاک؟
....

Anoosh Shapoori گفت...

چی می خوری؟ هویج ؟ نوش جان !