ذهن کور

از خیلی وقت پیش ها تا الان کابوسی است که هیچ وقت رهایم نکرده است ، یک شمشیر توی ذهن من است . بیشتر وقت ها که چشمم را می بندم ظاهر می شود ، از جنس نور است و رنگی ، آبی ، قهوه ای و بیشتر قهوه ای . نکته جالبش اینچاست که این شمشیر که شبیه اثر فلش عکس روی چشم است ، هیچ وقت راست نیست . نوکش انحنا برمی دارد و شکم می دهد و می پیچد . عین این شکل های توی فیم های فراماسونری توی هم می پیچد . اقلا ً بیست سال است می خواهم این شمشیر را صاف ببینم ، نمی شود تا به سراغ شمشیر می روم که تجسمش کنم می پیچد و صاف نمیماند.

چند وفتی هم هست که که به عکس روی دیوار اتاقم ، که خیلی دوستش دارم ، فکر می کنم اما هر کار می کنم چیزی از آن عکس را در ذهنم مجسم کنم به غیر از رنگ های مبهم تابلو که توی قابش جای گرفته اند توی ذهنم نمی نشینند