سی سال فیلم

داستان از آن‌جایی شروع می‌شود که سال 1361 سه نفر، که لابد خیلی خیلی سینما باز هستند، تصمیم می‌گیرند به اصطلاح یک مجله سینمایی راه بیندازند. همین می‌شود که ماهنامه سینمایی "فیلم" آبان ماه امسال شماره ویژه سی سالگیش را رو دکه‌ها می‌برد. شماره‌ای که طرح روی جلدش، بازنمایی است از طرح روی جلد شماره 61، اثر آیدین آغداشلو؛ طرح روی جلدی که از نظر همکارانِ مجله، به عنوان بهترین طرح روی جلد 450 شماره‌‌ی منتشر شده انتخاب شده است.

قدمت؛ خود‌به‌خودی اعتبار بخش است، چه برسد مراکز و بنگاه‌های فرهنگی؛ هر چه پیرتر، معتبرتر و استوارتر. در این مملکت همیشه حکایتِ دیگری هم هست البته. سرپا ماندن یک نشریه‌ی تخصصی، که خودِ موضوع مجله، حال و روزِ خوشی ندارد این روزها، در جایی که طبق اعتقاد و البته قوانین نانوشته‌ی بعضی مدیرانِ اجرایی و منفذین سیاست‌های فرهنگی، سینما اساسن چیز مکروهی است و لابد نیازی هم به وجودش نیست. خُب، ماندن چنین نشریه‌ای، آن هم بعد از یک دوره‌ی مداوم سی ساله، و با مدیریت و سرمایه‌ی بخش خصوصی  شاید چیزی شبیه معجزه باشد که اتفاقن، اتفاق افتاده.

 باید دستمریزاد گفت به هوشنگ گلمکانی، دبیر شورای نویسندگان، مسعود مهرابی مدیر مسئول و علی یاری دبیر هیات اجرایی و تحریریه مجله. آدم‌هایی که ثابت کرده‌اند نه تنها امکان تداوم یک حرکت فرهنگی با‌دوام در این مملکت وجود دارد، بلکه می توان با تمام تناقضی که کار گروهی با روحیه‌ی ایرانی ما دارد، کار گروهی کرد، و به نتیجه رسد. 

 ایستاده: اسفندیار رسولی، مسعود صدری، محمد شکیبی، ناصر زراعتی، توکا نیستانی، جهانبخش نورایی، بهزاد رحیمیان، عبدالله تربیت، مجید مصطفوی، احمد امینی، جواد طوسی  نشسته: بهروز دانشفر، نازیتا ربیعی، عباس یاری، هوشنگ گلمکانی، مسعود مهرابی، خسرو دهقان، فریدون شفقی، فریدون جیرانی، احمد طالبی نژاد(تحریره مجلف فیلم سال 64)- عکس از همشهری

 چند وقت پیش، مجله همشهری داستان، شماره پانزدهم، نوشته‌ای چاپ کرده بود از هوشنگ گلمکانی؛ که نویسنده از این که چگونه به اجبار پدر در دوران نوجوانی دوره ماشین نویسی را گذرانده و همان یادگیری مهارت ماشین نویسی موجب شده به مطبوعات راه بیابد و به دانشگاه برود و سینما بخواند،  گفته بود. از آن نوشته‌هایی که هیچ وقت فراموشت نمی‌شود. مجله فیلم از این دست نوشته‌ها ومطالب فراموش‌نشدنی کم ندارد. مصاحبه‌های مجله به غیر از اطلاعات سینمایی که دارند به اعتقاد من آموزش روزنامه‌نگاری هم هست. این که مصاحبه کننده‌ها به لحاظ سواد و تسلط هم‌تراز مصاحبه شونده‌ها هستند و در مصاحبه مرعوب اسم مصاحبه‌شونده‌ها نمی‌شوند، این‌که‌ اطلاعات کافی و جامعی در مورد آن‌چه در مورد آن صحبت ‌می‌کنند، دارند و دری وری نمی گویند گفته تا از تنظیم و دکوپاژ مصاحبه‌ها، از لحن لیدها و سوتیترها، همه یک روزنامه‌نگاری حرفه‌ای، جذاب و درست است. روزنامه‌نگاریِ که من می‌پسندم.

باید سی‌سالگی مجله "فیلم" را به جامعه فرهنگی تبریک گفت و آرزو کرد روزگاری شماره ویژه‌ی صد سالگی‌اش روی دکه‌ها بنشیند.