۱۳۹۱ اردیبهشت ۱۴, پنجشنبه

گیس


گفتیم یک نردبان بیاوریم، هر چه بلندتر. صد میلیون نفر بشویم. هر کدام روی یک پله. تو اولی باشی. باد که بوزد در موهایت پرچم زمین بشوی.

۱ نظر:

Anoosh Shapoori گفت...

چریدن در ادبیات تو عجب جای والایی دارد !!
از ، اگر تو باشی و من نچریده باشم تا گوسفندان چوپان دروغگوی مستاجر!