۱۳۸۱ آذر ۲۲, جمعه


چشمانت چـه تلخ است
اين قهوه
روي ميز من داري چه كار مي كني ؟
حرفت را بالا‌ بياور!



مـــا نده معطل اين بنـــــــــــــــــــد،
بند - بند انگشــــــــتان بنـــــــــــــــــــــده درد مي كند
لز بس اين خط را ننوشـــــته خط زده ....



اين همــــه واژه حقظ كردم به اين بنـــــــــد كه رسيدم
حرفم را خــــــــــوردم





حـــــــــــــــــــــــــــــالا مانده معطل اين
بـــــــــــــــــــــند
و
اين قلم و
اين قهوه



تا نگاهت كه قدش بــــــــــــــــه طا قچه رسيد :

دوسستت دار.... . ضمير را هم بگذار معطل بماند !


هیچ نظری موجود نیست: