۱۳۹۱ مرداد ۲۹, یکشنبه

گالیله


وسط اتاق نشسته‌ام. یعنی وقتی فرشِ کف دقیقن وسط اتاق باشد، وسط گل ِ قالی. یعنی از دیوارهای شرقی ـ غربی تا وسط پیشانیم یک و نیم متر و از دیوارهای شمالی ـ جنوبی تا آکس شانه‌ام دو متر.
دکمه اول: دوچرخه سوار دورم می‌چرخد، بی وقفه. هی می‌چرخد دورم. در شعاع پنجاه سانتی. و هی سایه‌اش روی صورتم و هی دوباره سایه اش روی صورتم.
دکمه دوم: اتاق می‌چرخد؛ دور ساختمان. هی نور روشن آپارتمان طبقه پنجم، هی سایه‌ی دوچرخه روی صورتم؛ هی نور چراغ روشن طبقه پنجم.
دکمه سوم: به ذهنم پیرنتر وصل کرده‌اند. دایره های تو در تو. هم محور. غیر هم محور. رنگ رنگی. بقیه کاغذها سفیدند.
دکمه چهارم: دوچرخه سوار ایستاده است. نصف سایه اش روی صورتم. اتاق ایستاه است. توی روشنایی آپارتمان طبقه پنجم می بینمت.
دکمه پنجم خراب است.

هیچ نظری موجود نیست: